Labraks
w Zatoce Puckiej
Labraks (Dicentrarchus
labrax) to ryba dla
której Bałtyk nie jest morzem
rodzimym choć do niego czasem zagląda. W polskiej strefie odnotowano go do
tej pory trzykrotnie [1],
a niedawno po raz czwarty i to w Zatoce Puckiej. Okaz dotarł do kolekcji
Stacji Morskiej Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego dzięki
uprzejmości Pana Andrzeja Argalskiego z firmy skupującej ryby - ARPOL z Władysławowa.
Złowili go rybacy z łódki KUZ-16, której szyprem jest Pan Adam
Struk. Wpadł im w sieci flądrowe w dniu 2
października 2007r., gdy łowili między Kuźnicą a Jastarnią. Długość
całkowita ryby (Lt) wynosiła 60,5
cm, a masa 2710 gram. Jak się
okazuje, był to największy okaz ze złowionych ryb tego gatunku w wodach
Polski.
Labraks z Zatoki Puckiej.
Foto: Krzysztof E. Skóra (2.10.2007r.).
Tabela:
Dane o labraksach złowionych w polskich wodach
Data
|
Miejsce
|
Długość
Lt
(cm)
|
Masa
(g)
|
Źródła
|
09.09.1995
|
Zatoka Pomorska
2 mile od Trzęsacza
|
50
|
1280
|
Krzykawski,
Więcaszek, 1995 i 1996
|
??.04.2003
|
Zalew Kamieński
|
nieznana
|
-
|
Info.
Piotr Niewiadomski w Keszka, Raczyński, Śmietana 2003
|
05.05.2003
|
Zalew Kamieński
w
rej. Wrzosowa
|
37,2
|
489
|
Keszka, Raczyński, Śmietana 2003
|
02.10.2007
|
Zatoka Pucka
|
60,5
|
2710
|
Okaz w kolekcji Stacji Morskiej IOUG w
Helu (dane nie publikowane. K.E.Skóra).
|
Rok
i lokalizacja miejsca odnotowania labraksa (Dicentrarchus
labrax)
w
polskiej strefie Morza Bałtyckiego.
Labraks
(Dicentrarchus labrax) zwany też moronem jest rybą okoniokształtną
i należy do rodziny moronowatych (wcześniej zaliczany był do strzępielowatych).
Rodzaj Dicentrarchus tworzą dwa gatunki: oprócz labrakasa (morona) drugim
gatunkiem jest labraks cętkowany
(Dicentrarchus punctatus).
Labraks
występuje w północno - wschodnim Atlantyku od Norwegii po Maroko.
Znana jest także jego obecność w Morzu Śródziemnym i Czarnym.
Powszechny jest w Morzu Północnym i odnotowywany jest w Cieśninach Duńskich,
a niekiedy i w zachodniej części Bałtyku.
Ciało
ryby pokrywają silne (ktenoidalne) srebrne łuski, drobne łuski
(cykloidalne) występują pomiędzy
oczodołami. Labraks dorasta do ok. 100 cm długości. Prowadzi ławicowy
tryb życia. Jest drapieżnikiem. Żywi się rybami, krewetkami i mięczakami.
Dorosłe
zwykle przebywają w toni wody niedaleko dna, nawet do głębokości ok. 100 m. Są to jednak ryby
przybrzeżne występujące głównie w wodach płytkich, ujściach
rzek, zatokach i zalewach (lagunach). Te ostatnie miejsca preferują latem,
zimą schodząc szczególnie w północnych rejonach swojego rozsiedlenia
głębiej i dalej od brzegu. Pelagiczną
ikrę składają w okresie
wiosny, w toni wód rejonów ujść rzecznych.
Labraksy
nadają się do hodowli przemysłowych. Ośrodki takie powstały m.in. we
Francji, Chorwacji, na Cyprze i w Grecji.
Labraksy są też łowione przez wędkarzy. W handlu sprzedaje
się je zwykle świeże lub wędzone. Są gatunkiem cenionym kulinarnie.
Krzysztof E. Skóra
Stacja
Morska IOUG dziękuje wszystkim osobom za zgłaszanie faktu złowienia lub
znalezienia rzadkich gatunków ryb. Nasz telefon: (0 58) 675-08-36,
Źródła:
- Krzykawski
S., B. Więcaszek, 1996: Pojawienie się labraksa Dicentrarchus labrax
(L.,1758) (Pisces, Moronidae) w Morzu Bałtyckim. Przegląd Zoologiczny,
XL, 1-2: 87-89
- Krzykawski
S., B.Więcaszek, 1995: Labraks w Bałtyku. Wiadomości Rybackie,
nr 11-12 (61), s.11.
- Keszka S.,
M.Raczyński, P.Śmietana 2003 r Pojawienie się labraksa Dicentrarchus
labrax (Linnaeus, 1758) w Zalewie Kamieńskim. 2003, 5: 13-15.Komunikaty
Rybackie
- Krzykawski
S., B.Więcaszek, 1996: Labraks, Dicentrarchus labrax (L., 1758), (Perciformes,
Moronidae) - przedstawiciel gatunku niezmiernie rzadkiego w Morzu Bałtyckim,
złowiony w pobliżu Trzęsacza. Pierwsza Krajowa Konferencja nt.:
”Ochrona rzadkich i zagrożonych gatunków ryb w Polsce, stan aktualny
i perspektywy”, 9-11 września 1996, Koszalin, s.33
|
