Wal Butelkonosy!
15.11.2013r. wieczorem do Stacji Morskiej dotarła wiadomość o znalezieniu na plaży w okolicach Unieścia, (2 kilometry za kanałem jamneńskim w stronę Łaz - 293 kilometr polskiego wybrzeża) zwłok dużego nieznanego zwierzęcia. Znaleziska dokonał Pan Miłosz Zgryziewicz z Mścic, rankiem tego samego dnia, podczas porannego biegania. To on jako pierwszy zawiadomił również Błękitny Patrol WWF.
Pierwsze zdjęcie walenia (fotografia dzięki uprzejmości Pana Miłosza
Zgryziewicza)
Pan Miłosz Zgryziewicz wraz ze swym odkryciem
Początkowe, jeszcze nieprecyzyjne informacje mówiły, że może to być jakiś gatunek delfina. Zmrok i niestabilne warunki atmosferyczne (sztorm), utrudniały obserwację ssaka reprezentantom Błękitnego Patrolu WWF, mimo to dokonali oni dokładniejszego opisu oraz fotodokumentacji.
Długość
znalezionego walenia (ponad 5 metrów) oraz cechy widoczne na zdjęciach
sugerowały, że raczej nie jest to delfin. Dalej jednak nie było pewności
co do przynależności gatunkowej ssaka. Z samego rana jeszcze przed świtem
na miejsce udała się ekipa specjalistów ze Stacji Morskiej.
Zaskoczenie było znaczne, okazuje
się że morski ssak ma 7m i 30cm długości. Jest to jeszcze młody wal
butelkonosy (Hyperoodon ampullatus).
Jego ciało znajduje się w początkowej fazie rozkładu, zachowały się jeszcze fragmenty skóry. Aktualnie trwają oględziny zwłok i wstępne pomiary. Podjęta zostanie próba wydobycia walenia na plażę, gdyż znajduje się on w płytkiej wodzie przy brzegu.
Wal butelkonosy należy do rzędu waleni uzębionych. Zasięg jego występowania ogranicza się do północnego Atlantyku sięgając wód wokół Grenlandii i Archipelagu Svalbard na północy i Północnej Afryki na południowym krańcu zasięgu. Zwierzęta te były notowane w przeszłości w Morzu Północnym, a nawet zachodnim Bałtyku (okolice Danii). W Polsce 1960 roku z Zatoki Gdańskiej wyłowiono czaszkę należąca do przedstawiciela tego właśnie gatunku. Pokarmem jego są głównie głowonogi, rzadziej ryby. Dorosłe samce posiadają na głowie charakterystyczny wypukły ,,melon". Wale najczęściej spotykane są w małych grupach liczących 4-20 osobników.
Nieznane są jeszcze przyczyny i czas śmierci walenia. W najbliższym czasie opublikujemy kolejne dane dotyczące znaleziska oraz więcej informacji o biologii i ekologii tego gatunku.
Aby zobaczyć krótki film kliknij link.
Tekst: Michał Bała
Foto: Sebastian Barszczewski, Dariusz Kruk, Krzysztof E. Skóra
Dodatkowe
zdjęcia:
