Delfin białonosy
Lagenorhynchus albirostris
(Gray 1846)
Iwona Kuklik, Krzysztof E. Skóra
Delfiny
białonose są najczęściej odwiedzającymi nasze bałtyckie
wody waleniami. Ich obecność w Bałtyku kronikarze i naukowcy odnotowywali
już od siedmiu wieków. Zdarzyło się to ponad czterdzieści razy i
dotyczyło ponad siedemdziesięciu osobników tego gatunku.
W
notatkach historycznych można przeczytać o pierwszym odnotowaniu delfina
białonosego w rejonie polskiego wybrzeża w 1862 w pobliżu Kołobrzegu.
Powtórnie w okolicach tego miasta białonose delfiny złowiono w czerwcu
1989 roku. Była to wówczas para, która wplątała się w sieci łososiowe.
Samica miała 214 cm długości i ważyła 146 kg. Samiec miał 196 cm i ciężar
146 kg.
W
dniu 8 XII 1994 w rejonie Rozewia dwaj uczniowie miejscowej szkoły
zameldowali o znalezieniu martwego delfina na plaży. Okaz był samicą o długości
193 cm i wadze ciała ponad 100 kg. Zawiązana lina na ogonie świadczyła,
że prawdopodobnie wpadł w sieci i przy pomocy tej liny był wydobyty na
pokład. Dryfował do naszego brzegu bardzo długo, skóra była zniszczona,
wystąpiły pierwsze objawy rozkładania się tkanek.
Kolejna
wizyta białonosego delfina u naszych brzegów nastąpiła 25 VII 1995 roku
w rejonie Łeby, a dwa dni potem przy boi wejściowej do portu we Władysławowie.
Delfin
przy boi wejściowej do portu Władysławowo.
Foto:
Krzysztof E. Skóra
Delfin ten przez parę dni przebywał w rejonie Półwyspu Helskiego.
Niestety 17 VIII 1995 roku wpadł w sieci ciągnięte przez kuter i udusił
się. Miał 230 cm długości i ważył 130 kg.
Ostatni
delfin białonosy został złowiony w dniu 19 września 1998 roku. Szansy na
ratunek zwierzęcia nie było. Hol sieci trwał kilka godzin i zwierze nie
miało szans na zaczerpnięcie życiodajnego powietrza. Udusiło się. Okaz
mierzył 250 cm i był samicą. Obserwowany był już od maja 1997 roku w
okolicy cumowania statku dozoru wież wiertniczych Petrobaltic-u. Załoga
jednostki "Aphrodite I"., która jako pierwsza odkryła pojawienie
się tego osobnika wraz z pracownikami Stacji Morskiej UG w Helu przez ponad
rok prowadziła stały rejestr miejsc i czasu jego występowania.
Delfin
białonosy odnotowany w rejonie platformy wiertniczej
PETROBALTIC-u
w latch 1997-1998.
Foto:
Krzysztof E. Skóra
Biologia
delfinów białonosych jest słabo poznana. Żyją głównie w Północnym
Atlantyku. Są zwierzętami raczej zimnolubnymi. Tylko w trakcie rozrodu, w
lecie, samice szukają nieco cieplejszych wód. Dorastają do 3-3,5 metra długości.
Młode rodzą się wyjątkowo duże, bo nawet o długości do 130 cm. Wędrówki
tych delfinów są słabo poznane. Występują najczęściej w stadach,
rzadziej pojedynczo. Są towarzyskie. Podpływają do statków, towarzysząc
im na szlaku. Odżywiają się drobnymi rybami: śledziami, makrelami,
dorszami i głowonogami.
Aby
zmniejszyć niebezpieczeństwo, jakie stanowią dla delfinów sieci
rybackie, pracuje się obecnie nad nowymi konstrukcjami narzędzi połowowych,
umożliwiającymi zwierzętom omijanie tych pułapek lub uwalnianie się z
nich.
|
