(...) Budowę portu rybackiego ukończono w Gdyni w grudniu 1930 r., cztery lata po uzyskaniu praw miejskich. Przyczynił się on do rozwoju rybołówstwa morskiego, a z czasem dalekomorskiego. Budowano go przez kilka lat, powstał niemal rok później niż przewidywała umowa. Poślizg spowodowany był zmianami w planie inwestycji, m.in. budową przez magistrat oczyszczalni miejskiej Imhoffa. Gdyński port rybacki upodobały sobie... delfiny morświny, które w roku 1933 nawiedzały go całymi stadami. Dla rybaków były prawdziwym utrapieniem. Łowili około 30 sztuk tygodniowo i narzekali, jakimi są szkodnikami, bo wyjadają dużo ryb i niszczą sieci. Władze portu próbowały problem rozwiązać i za każdego odłowionego delfina morświna wypłacały rybakom 5-złotową premię. Oprócz tych pieniędzy rybacy z delfinów pożytku nie mieli - wytapiali jedynie z nich tłuszcz, którego używali do smarowania butów i skórzanych uprzęży. W latach 30. jednak łowiono nie tylko delfiny morświny. Tylko w marcu 1935 roku rybacy z obwodu gdyńskiego wyłowili ponad 664 tony ryb. Lwią ich część stanowiły szproty, ale łowiono też śledzie, łososie, szczupaki, węgorze. Średnia cena kilograma ryby w tym czasie oscylowała w granicach 16 groszy (...).

Dziś morświny są pod ścisłą ochroną. Bałtyckie - prawie wyginęły. Okazało się w międzyczasie, że nie są konkurentami rybaków do bazy surowcowej, gdyż jedzą drobne ryby z gatunków, których w morzu dla rybołówstwa nie brakuje. Jak podaje gazeta w latach 30 ubiegłego wieku 30 sztuk morświnów każdego tygodnia wpadało w polskie sieci rybackie. Pod koniec wieku, jak wyliczono na podstawie badań Stacji Morskiej UG w Helu, w latach 90 liczba ta spadła do 6-7 morświnów rocznie ! Spadek zasobów szacuje się na stukrotny – ale dokładne obliczenia ciągle trwają. Morświn zatem nadal jest „utrapieniem” Jest go tak mało, ze są poważne obawy o zdolność ich przetrwania w Bałtyku. Nie łatwo go zobaczyć. Dziś w Polsce najczęściej bywa widziany martwy, gdy fale wyrzucą go na brzeg lub gdy nieopatrznie zapląta się w rybackie sieci.