BIOTOPY DNA MORSKIEGO

Zaliczamy tu różne rodzaje dna morskiego. Rozmieszczenie i udział w ogólnej powierzchni dna poszczególnych, głównych typów biotopów dennych przedstawiają mapy: 1, 2
Charakterystyczną cechą dna na całym obszarze powyżej halokliny jest dominacja osadów piaszczystych. Znaczne obszary dna pokrywają żwiry, natomiast typowe dno kamieniste spotyka się rzadko.
Dno muliste powyżej halokliny występuje przede wszystkim w Zatoce Gdańskiej i Głębi Bornholmskiej, natomiast jest niemal jedynym rodzajem dna poniżej halokliny (z wyjątkiem Rynny Słupskiej). Charakterystyczną cechą polskiego Bałtyku jest również niewielki obszar dna pokrytego makroskopową roślinnością osiadłą. Wynika to z braku odpowiedniego twardego dna niezbędnego do przytwierdzania się makrofitów. Stąd też występują one tylko na kamienistym dnie Ławicy Słupskiej, na kamieniach w strefie brzegowej lub też w mało dynamicznych, osłoniętych rejonach Zatoki Gdańskiej. Przy wyodrębnianiu biotopów dna morskiego podstawowym kryterium był charakter osadów dennych, rozpatrywany również z punktu widzenia warunków stwarzanych przez określony typ dna dla zasiedlających je organizmów. Podział poszczególnych typów biotopów dennych na mniejsze jednostki oparty jest z kolei na kryteriach związanych z głębokością (strefa eufotyczna, haloklina) oraz występowaniem lub brakiem makroskopowej roślinności dennej (makrofitów).