Powłócznica chlebowa Halichodria panicea (Pallas) Duża gąbka o dość zwartej konsystencji, przypominająca po wysuszeniu kruchy, wyschnięty chleb. Powierzchnia wysuszonych okazów oglądana pod lupą jest delikatnie siateczkowata, przy czym oczka tej siateczki są sześciograniaste. Żywa gąbka ma bardzo różnorodne zabarwienie: popielate, czerwonawe lub zielonkawe, natomiast po wysuszeniu jest biała lub żółtawoszara. Wyróżnia się ona także niezmiernie zmiennymi kształtami ciała, przybierając często wygląd placuszka lub poduszeczki o średnicy do 10 cm. Może mieć także kształt rozgałęzionego krzaczka o podstawie dochodzącej niekiedy do 50 cm i wysokości do 35 cm. Dość duże otwory wyciekowe umieszczone są na szczycie stożkowatych wzniesień, które są tym wyższe i smuklejsze, im potężniejsza jest cała kolonia. Szkielet składa się wyłącznie z wysmukłych, gładkich, nie połączonych sponginą i nieregularnie rozmieszczonych igiełek. W przyległym Morzu Północnym i w Cieśninach Duńskich jest najpospolitszym gatunkiem gąbek osiedlającym się często na nasadowych częściach dużych glonów lub na muszlach morskich. W Bałtyku Właściwym ta morska gąbka notowana bywa zarówno w strefie przybrzeżnej, jak i na głębszym dnie, tj. w przedziale głębokości 2-80m. W osłoniętych zatokach, np. w wewnętrznej części Zatoki Puckiej do lat 1960-tych notowano ją często na powierzchni krasnorostu widlika Furcellaria lumbricalis, przy czym często obrastała nawet jego plechy. Chętnie występuje na omułkach bałtyckich.