Chełbia modra Aurelia aurita L. Ogólnie znana meduza bałtycka o przezroczystym kloszu oraz czterech podkówkowatych gonadach zabarwionych fioletowawo (u samców) lub różowawo (u samic). Żywi się drobnymi zwierzętami planktonowymi, które przyklejają się do wstęg lepkiego śluzu pokrywającego dolną i górną powierzchnię klosza. Śluz przesuwany jest następnie ruchem rzęsek ku krawędzi klosza, skąd "zlizują" go wraz z pokarmem cztery językowate płaty przyustne. Zimują w postaci drobnego polipa osiadłego na rozmaitych przedmiotach płytkowodnych, np. na muszlach omułka. Wiosną, a niekiedy już zimą, kilkumilimetrowy polip zaczyna się dzielić poprzecznie (strobilować), rozwarstwiając się na szereg zalążków meduz - efyr, kolejno uwalniających się i następnie szybko rosnących. W Morzu Bałtyckim efyry spotykane są od kwietnia do czerwca, rosnąc w tym czasie od 1 mm do 5-8 mm. Latem meduzy dojrzewają mając średnicę 12-20 cm. Jest to pospolity mieszkaniec Bałtyku, związany z powierzchniową warstwą wody, która latem nagrzewa się do 18-22st.C. W Głębi Gotlandzkiej notowana jest jednak niekiedy do głębokości około 200 m. Obydwa gatunki krążkopławów należą do elementów morskiego pochodzenia.