Omułek bałtycki Mytilus edulis trossulus Gould Dość duży małż o ciemnej muszli osiągający w południowym Bałtyku długość 20-40 (55) mm. Wierzchołek muszli przesunięty jest całkowicie na przedni, lekko zaostrzony koniec muszli. Obie połówki muszli połączone są niemal bezzębnym zamkiem oraz długim elastycznym wiązadełkiem. Omułek ma gruczoł produkujący rogową substancję, krzepnącą w wodzie w postaci tzw. nici bisiorowych, służących do przytwierdzania się osobników do twardego podłoża. Bardzo pospolity morski mieszkaniec skalistego i kamienistego dna , występujący do głębokości ok. 50 m. Wymaga zasolenia wody co najmniej 4,5 psu, w związku z czym omija on u nas zalewy i jeziora przybrzeżne. Stanowi podstawowy pokarm płastug oraz wielu zimujących ptaków, zwłaszcza kaczek nurkujacych i łysek. Żerowanie ptaków sprawia, że w zimowym półroczu omułek znika z wielu płytszych miejsc niemal doszczętnie, gdzie zastępowany jest przez młode pokolenie. Dlatego też większe omułki znaleźć można tylko na głębiej usytuowanym dnie morskim. Ławice omułka oczyszczają wodę z zawiesiny. Jaja i larwy omułka zjadane są chętnie przez zooplankton. Jest to małż rozdzielnopłciowy rozradzający się od maja do września włącznie. Larwy omułka osiadają najchętniej na chropowatej powierzchni, np. na kamieniach, a omijają wyraźnie gładkie podłoże szklane, jak również drewno.