Bielik (Orzeł bielik) Haliaeëtus albicilla (Linnaeus, 1758) Wspaniały i największy nadbałtycki ptak drapieżny, długości prawie 1 m i olbrzymich zaokrąglonych skrzydłach o rozpiętości 2,2-2,5 m. Upierzenie brunatne z białym ogonem (u młodocianych ptaków białym tylko po bokach), od czego pochodzi jego nazwa. Dziób i nogi żołtawe. Odzywa się donośnym niskim i ostrym głosem: "krak krak rra rra kysz kyrk". Bielik zasiedla obydwa nasze nadmorskie parki narodowe: Woliński i Słowiński, a w każdym z nich gnieździ się po kilka par. Patroluje rozległe obszary wybrzeża. Żywi się głównie ptakami wodnymi (kaczkami, łyskami itp.), które napada na wodzie. Chętnie poluje także na ryby, a w pogoni za nimi spada pionowo na wodę, zanurzając się w niej z rozpędu. Nie gardzi też mniejszymi ssakami lądowymi. Ofiarę chwyta nie opierzonymi w dolnej części nogami, uzbrojonymi w potężne szpony. Podlega całkowitej ochronie gatunkowej. Gniazdo buduje na wysokich drzewach. Wiosną przez 5 tygodni samica wysiaduje dwa, rzadziej trzy jaja. Dziesięciotygodniowa młodzież zaczyna już lata i opuszcza gniazdo. Dojrzałość płciową osiąga jednak dopiero w 5-6 roku życia. Ludwik Żmudziński