Łyska Fulica atra Linnaeus, 1758 Czarny ptak z charakterystyczną białą łysinką, nieco mniejszy od kaczki domowej o krótkiej, krępej sylwetce. Długość ciała 40 cm i rozpiętość skrzydeł ok. 75 cm. Dziób popielaty. Nogi brudnozielonkawe, a palce obwiedzione szerokimi, potrójnymi, półkolistymi płatkami skórnymi - błonami pływnymi. Płynącą łyskę można łatwo rozpozna po ciągłym ruchu głową do przodu i do tyłu. Podrywając się do lotu "biegnie" najpierw wiele metrów po wodzie. Na morzu łyski odzywają się rzadko, natomiast na jeziorach są bardzo "gadatliwe". Jest to bardzo pospolity mieszkaniec wszystkich naszych zarośniętych wód śródlądowych z zalewami i jeziorami przymorskimi włącznie. W końcu lata łyski skupiają się w duże stada, które późną jesienią odlatują. Część ptaków zimuje jednak w przybrzeżnej strefie naszego morza, przebywając chętnie w pobliżu portowych nabrzeży, gdzie pozwalają się niekiedy karmi człowiekowi. Łyski żywią się makrofauną denną, zwłaszcza omułkami. Najczęściej budują pływające gniazda w obrębie szuwarów. Samica składa 6 do10 jaj. Pisklęta niemal natychmiast schodzą na wodę, gdzie pozostają pod opieką rodziców. Ludwik Żmudziński