Mewa żółtonoga Larus fuscus Linnaeus, 1758 Od mewy srebrzystej, poza ciemnym upierzeniem wierzchu ciała, różni się żółtymi nogami, a odzywa się podobnie do jej niskich tonów. Gnieździ się kolonijnie w północnej Eurazji na brzegach mórz i wód śródlądowych, preferując tereny skaliste, zwłaszcza na niewielkich wysepkach. Poza okresem lęgowym, tj. od końca lata do wczesnej wiosny koczuje w miarę licznie wzdłuż polskich wybrzeży. Szczególnie często obserwowa ją można na pełnym morzu, gdzie towarzyszy statkom rybackim, otaczając je gromadnie podczas wyciągania sieci. Na otwartym Morzu Bałtyckim mewa żółtonoga jest często jedynym gatunkiem mew. Większość ptaków bałtyckich zimuje na wybrzeżach Atlantyku, zalatując aż po Afrykę równikową. Mewa ta żywi się rozmaitymi martwymi zwierzętami, odpadkami kuchennymi itp., poszukując pożywienia raczej z dala od lądu. Jest bardzo pożytecznym "sanitariuszem morza". Ludwik Żmudziński