Ostrygojad Haematopus ostralegus Linnaeus, 1758 Ptak wielkości dużego gołębia o długości ciała ok. 45 cm, rozpiętości skrzydeł 80 cm. Można go łatwo rozpozna po kontrastowym, czarno-białym upierzeniu, długim bocznie ścieśnionym, czerwonym dziobie i mocnych ceglastych, trójpalczastych nogach, których palce spięte są u nasady błoną pływną. Samiec i samica są jednakowo ubarwione. Ostrygojad odzywa się przenikliwym: "pluli julit" lub "kwiwiip", a podniecony krzyczy: pit pit pit..." lub "pit kwiip". Gnieździ się wzdłuż wybrzeży morskich całej niemal Europy, jednak na naszych brzegach należy do rzadszych ptaków lęgowych. Niewielkie stadka ostrygojadów lub pojedyncze osobniki spotka można na naszych brzegach morskich, zarówno w ciepłych porach roku (zwłaszcza w drugiej połowie lata i jesienią), jak i podczas łagodnych zim. Najczęściej ptaki te zajęte są rozłupywaniem wyrzuconych na brzeg małży, zwłaszcza ciemnych omułków. Wbrew swej nazwie nie ożywiają się ostrygami, lecz delikatniejszymi gatunkami małży, a także skorupiakami, w poszukiwaniu których żwawo biegają po plaży. Do słabo wysłanego dołka w piasku samica składa zazwyczaj trzy jaja. Jednodniowe pisklęta opuszczają gniazdo, a po kilku dniach potrafią już pływa i nurkowa . Rodzice opiekują się nimi troskliwie, starając się każdego intruza odwieść od młodych charakterystycznym dla wielu ptaków udawaniem kalectwa. Dojrzałość płciową osiągają w wieku trzech lat. Ludwik Żmudziński