Rybitwa rzeczna Sterna hirundo Linnaeus, 1758 Popielaty ptak większy od szpaka, z wysmukłymi skrzydłami o rozpiętości skrzydeł ok. 75 cm. Długość ciała 35 cm. Wierzch głowy czarny, zimą z białym czołem. Dziób jasnoczerwony, przeważnie z czarnym czubkiem, zimą cały ciemnobrunatny. Nogi bardzo krótkie, czerwone. Ogon silnie rozwidlony. Jest to hałaśliwy ptak, który przy lada podnieceniu wykrzykuje: "kit kit tierr" lub "krek krek krek". Odznacza się szybkim i zwrotnym lotem. Gnieździ się w niewielkich koloniach na wydmach i brzegach, mórz i wód słodkich znacznej części Europy. Pospolity gatunek bałtycki występują najczęściej stadami od wiosny do końca lata. Przybywa zazwyczaj w pobliżu ujść rzecznych, a zimuje w południowej Afryce. Rybitwy żywią się niemal wyłącznie rybami, po które pikują z wysokości kilkunastu metrów. Nie gardzą też większymi owadami chwytanymi w locie. Samica znosi najczęściej trzy jaja, a młode już po kilku dniach opuszczają gniazdo kryjąc się w jego pobliżu wśród zieleni. Po miesiącu już latają, jednak jeszcze przez kolejny miesiąc są karmione przez rodziców, nabierając stopniowo wprawy w samodzielnych łowach. Ludwik Żmudziński