Sieweczka obrożna Charadrius hiaticula (Linnaeus, 1758) Drobny, krótkodzioby ptak wielkości skowronka, długości ok. 18 cm i rozpiętości skrzydeł 40 cm. Szyja obwiedziona jest charakterystyczną białą obrożą. Białe plamy widnieją także nad dziobem i za okiem. Odzywa się melodyjnym: "tui". Jest to pospolity mieszkaniec brzegów bałtyckich, przebywający u nas od wczesnej wiosny do jesieni. Szczególnie licznie spotka go można jesienią, kiedy to przelatują ptaki gnieżdżące się na dalekiej północy. Jest to bardzo ruchliwy mieszkaniec plaży nadbałtyckiej, ożywiający ją ustawicznym krzątaniem się po niej. Co kilka metrów nagle przystaje i rozgląda się uważnie dużymi oczyma w poszukiwaniu kęsa, w postaci zagnanego wiatrem owada, pająka itp. Najczęściej pojawia się w towarzystwie biegusów zmiennych, latając nie gorzej od nich. Gniazdo zakłada na wydmie w niepozornym dołku, zwykle obok krzewu lub kępy trawy. W maju samica składa cztery jajka, z których wylęgają się pisklęta o ochronnym, piaskowym, czarno nakrapianym ubarwieniu. Są to zagniazdowniki, zdolne do lotu już przed upływem miesiąca, pozostające jednak pod opieką samca. Samica tymczasem znosi drugą serię jaj. Ludwik Żmudziński