Siewnica Squatarola squatarola (Linnaeus, 1758) Krótkoszyi ptak wielkości gołębia o długości ciała ok. 30 cm i rozpiętości skrzydeł co najmniej 60 cm. Upierzenie z wierzchu wyraźnie upstrzone. W locie widoczna jest czarna plama u nasady skrzydeł, pod pachami. W wiosennej szacie godowej wyróżnia się ponadto bardzo charakterystycznym upierzeniem z czarnym podgardlem, przodem szyi i podbrzuszem. Odzywa się dość ostrym falującym kilkusylabowym głosem: "tlijei". Jest to bardzo płochliwy ptak, którego trudno podejść na bliższą odległość. Gnieździ się na dalekiej północy w zasięgu tundry, natomiast zimą zalatuje aż do południowej Afryki i Ameryki. Wzdłuż polskiego wybrzeża pojawia się tylko podczas przelotów, zwłaszcza jesiennych, kiedy to zatrzymuje się na łąkach nadmorskich, rzadziej na samej plaży nadmorskiej. Żywi się drobnymi bezkręgowcami, zwłaszcza owadami, które skrzętnie zbiera biegając po plaży. Ludwik Żmudziński