Babka czarna Gobius niger L. Stosunkowo duża babka o długości do 7 cm. W przeciwieństwie do innych babek, obie płetwy grzbietowe stykają się podstawami, przy czym przednia ma na szczycie ciemną plamkę. Grzbiet i boki ciała z szeregiem ciemniejszych plam, zlewających się czasami w pionowe smugi. Płetwa brzuszna i odbytowa z wąską białawą obwódką. Oczy osadzone są blisko siebie. Zamieszkuje głównie osłonięte i częściowo zarosłe dno zatok, basenów portowych, a zwłaszcza ujść rzecznych. Porusza się skokami, odpoczywając po każdym z nich. Chętnie wspina się po pionowych ścianach falochronów. Późną wiosną i z początkiem lata składa na roślinach i kamieniach gruszeczkowatą ikrę. Podczas rozrodu przebywa parami, zajmując określone rewiry dna, przy czym samiec ma wówczas silnie zaczerwienione błony podskrzelowe, a także płetwy brzuszne i część brzucha. Kilkumilimetrowe larwy (2,5-10 mm) żyją w toni morskiej.