Dobijak Hyperoplus lanceolatus Sauvage Podobny, lecz większy od tobiasza, dorastający do 28 cm. Na podniebieniu występują dwa wyraźne ostre ząbki. Kości międzyszczękowe nie wysuwające się ku przodowi. Przednie końce szczęk rozszerzone i wzajemnie zrośnięte tworzą dziobowaty wierzchołek nakładający się na kości międzyszczękowe. Dolna szczęka dłuższa od płetwy piersiowej, a ta z kolei nie sięga na ogół do nasady płetwy grzbietowej. Wzdłuż boków ciała występuje 165-195 delikatnych fałdzików skórnych. Liczba kręgów waha się w przedziale 66-69. W odróżnieniu od tobiasza ma czarną plamkę na boku pyszczka w okolicy otworów nosowych. Jest także pospolitym mieszkańcem piaszczystego dna Bałtyku. Żywi się drobnymi planktonowymi skorupiakami (widłonogami i wioślarkami) oraz ikrą ryb. W pokarmie starszych osobników duży udział mają ponadto mniejsze ryby, zwłaszcza pokrewne tobiasze. Rozradza się głównie wiosną, a żyje do 5 lat. Tobiasz i dobijak są poławiane jako przynęta do połowów haczykowych, stanowią one bowiem ulubiony pokarm wielu gatunków ryb. Chętnie zjadane są też przez wiele gatunków ptaków, zwłaszcza nury, perkozy i tracze.