Garnela Crangon crangon L. Duży, przezroczysty, obficie brunatno nakrapiany raczek o długości do 60 mm (? do 50 mm). Pancerzyk głowotułowia tworzy z przodu bardzo krótki, zaokrąglony wyrostek międzyoczny. Oczy duże, osadzone blisko siebie na krótkich słupkach. Przednia para odnóży tułowiowych ma postać dość silnie rozwiniętej, wydłużonej "ręki", zakończonej ruchomym pazurkiem. Pospolity mieszkaniec przybrzeżnych piasków, przybliżający się latem gromadnie do najpłytszych miejsc o głębokości zaledwie 0,2-5 m. Garnela spędza dzień najczęściej zagrzebana w piasku, wystawiając na powierzchnię jedynie swe czarne oczka. Nocą prowadzi aktywny tryb życia. Należy do drapieżników polujących na obunogi, lasonogi i wieloszczety. Garnela jest masowo poławiana przez rybaków i używana jako przynęta przy połowach haczykowych. Wymaga wody dobrze natlenionej o zasoleniu co najmniej 5 psu. Rozradza się od maja do września włącznie. Wiosną rozmnażają się największe samice, a później coraz mniejsze. Samica, zależnie od wielkości, składa w Bałtyku 200-2000 jaj. Noszone są one na spodniej stronie odwłoka. Larwy: żywiki i lasonóżki o mniej lub bardziej pomarańczowym zabarwieniu, wiodą planktonowy tryb życia. W lipcu, przy długości ciała 5-7 mm, osiedlają się one na dnie. Garnela żyje ponad dwa lata.