Kiełż zalewowy Gammarus zaddachi Sexton Dorosłe osobniki (o dł. 6-20 mm) można dość łatwo rozpoznać po obecności postrzępionej szczoteczki szczecin na głaszczku żuwaczki oraz występowaniu na tylnych odnóżach tułowiowych i na końcu odwłoka licznych, długich szczecin, z których część jest przynajmniej 2-3-krotnie dłuższa od towarzyszących im cierni. Najpospolitszy mieszkaniec strefy brzegowej osłoniętych zatok oraz silnie wysłodzonych zalewów nadmorskich. W zatokach zasiedla gromadnie ich najpłytsze miejsca o głębokości 0-1 m, unikając centralnych części o głębokości ponad 4 m. Bardzo chętnie przebywa wśród roślinności unoszonej falami, a szczególnie tej wyrzuconej na brzeg. Występuje też w ujściach rzecznych, nieraz w towarzystwie słodkowodnego, drobnookiego kiełża zdrojowego Gammarus pulex L. Wytrzymuje rozcieńczenie wody poniżej 1 psu. Rozradza się w ciągu całego roku, z głównym nasileniem wiosną i latem. Samica składa kilkadziesiąt jaj.