Rogoża Marenzelleria viridis  (Verrill 1873)   Ciało tego wieloszczeta składa się z 250 segmentów. Z przodu występują dwie pary plamek ocznych. Posiada krótkie czułki, które sięgają do 10 segmentu. W zależności od długości mogą posiadać do 69 par skrzeli. Dorosłe bezkręgowce bytują w wykopanych, rozgałęzionych norkach, głębokich do 30 cm., obficie wyścielonych śluzem. Pobieraja pokarm z osadów dennych. Rozmnażanie trwa od maja. Jedna samica produkuje do 40 tysięcy jaj z których po około 20 tygodniach powstają postacie dorosłe. Na dnie może osiadać do 250 tysięcy osobników na metrze kwadratowym. Stadia rozwojowe rogoży stanowią pokarm dla ryb planktonożernych np. dla śledzi, stynki, okonia, płoci, jazgarza i ciernika. Dorosłe są pokarmem leszczy, płastug i sandaczy. Zawleczona do Europy prawdopodobnie w wodach balastowych statków. W Bałtyku po raz pierwszy odnotowano ją w niemieckiej części Zalewu Szczecińskiego. Obecnie występuje bardzo licznie w zatokach morskich i w Zalewie Wiślanym.