Wprowadzenie
„RYBY
DLA ZATOKI” to skrótowa nazwa zaproponowana dla programu odtworzenia i
ochrony ryb Zatoki Puckiej, który obecnie realizowany jest przy udziale
wielu instytucji oraz wspomagających je pro-przyrodniczych źródeł
finansowych.
Jako
nazwa – po raz pierwszy pojawiła się w roku 1997, chociaż geneza samego
zamysłu odtwarzania struktury ichtiofauny tego akwenu powstała znacznie
wcześniej. Powstanie programu, który ta nazwa firmuje poprzedził inny
pisemny materiał [1]
[2],
tak właśnie zatytułowany. Był on przedłożony do dyskusji na lokalnych
forach samorządowych w celu zainspirowania działań na rzecz ratowania
zasobów ryb i ich siedlisk w Zatoce Puckiej.
Pierwotnym
było opracowanie naukowe Terenowego Laboratorium Morskiego w Helu napisane
w 1988 roku dla potrzeb Nadmorskiego Parku Krajobrazowego [3]. Dokonano
w nim charakterystyki ichtiofauny najpłytszej części akwenu. Podstawą
oceny były badania jakie w latach 70-80 wykonywano w Instytucie
Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. Uaktualnienie wiedzy o skali
degradacji zasobów ryb następowało w miarę pozyskiwania nowych
informacji i danych z monitoringu tego akwenu [4].
Proces ten zwieńczyło opracowanie dokumentu na potrzeby Komunalnego Związku
Gmin we Władysławowie pt. „Program odtworzenia zasobów rybnych Zatoki
Puckiej”[5].
Jego autorami jest zespól naukowy złożony z pracowników współpracujących
ze sobą instytucji: dr Wojciech Pelczarski z Morskiego Instytutu Rybackiego
w Gdyni, dr hab. Krzysztof E. Skóra i mgr Bartłomiej Arciszewski ze Stacji
Morskiej UG w Helu oraz mgr Stanisław Cytawa ze Spółki Wodnej „Swarzewo”
z Władysławowa.
Program
zakłada długotrwały, stopniowy i konsekwentny proces realizacji różnych
działań zmierzających do odtwarzania naturalnych zasobów ryb Zatoki
Puckiej oraz ich zniszczonych siedlisk. Proponuje także weryfikację i
opracowanie nowych form ochrony ryb tak, aby ich ilość w Zatoce Puckiej
gwarantowała trwałość istnienia przybrzeżnego rybołówstwa.
Przyszłość
programu - ryb i rybaków- określi ilość finansowych środków
skierowywanych na realizację jego składowych oraz popartych wolą
polityczną przedstawicieli lokalnego samorządu. Pewną szansą są pieniądze
jakie na ten cel powinny być pozyskane z Mechanizmu Europejskiego Obszaru
Gospodarczego. Natomiast pewnym gwarantem pozostają dotychczasowi główni
donatorzy środków na te cele: Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i
Gospodarki Wodnej w Gdańsku, EKOFUNDUSZ i Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska
i Gospodarki Wodnej.
Polecane informacje:
Skóra K.E., 1997. Ryby dla Zatoki. Założenia
do koncepcji odtworzenie zasobów ryb Zatoki Puckiej. Materiał wstępny
(do dyskusji) dla Komunalnego Związku Gmin we Władysławowie.
Maszynopis, SMIOUG, Hel: 1-12s.
[2]
Skóra K.E., 1988. Charakterystyka
biologiczna stad ryb użytkowych Zatoki Puckiej. - Sprawozdanie z badań
wykonanych w latach 1985-1987 dla Nadmorskiego Parku Krajobrazowego we Władysławowie.
Maszynopis MLT IOUG, Hel: 1-94s.
[3]
Skóra K.E. 1993. Przyczyny zmiany składu
i ilości zasobów ichtiofauny Zatoki Puckiej." W: Ekologia rejonów
lądowych, przybrzeżnych i morskich Bałtyku - ochrona i kształtowanie.
Materiały konferencyjne Sopot 11-12 grudnia 1992. Cześć 1- Środowisko
morskie. (Pliński M. ed) Gdańsk 1993: s 115-128.
Skóra
K.E. 1993. Ryby Zatoki
Puckiej – przyczyny degradacji oraz metody rekultywacji zasobów. W: Problemy
ekologiczne Ziemi Puckiej – stan i środki zaradcze. Zbiór ekspertyz.
(red Pliński M.) Gdańsk, Krokowa: s 59-69.
Skóra
K.E,. Sapota M.R., Kubera E., Horackiewicz J. 1997.
Skład gatunkowy oraz ilościowe rozmieszczenie ichtiofauny w
strefie przybrzeżnej (do izobaty 20m) na odcinku Hel - Krynica Morska.
Zadanie 7c z Projektu zamawianego, na zlecenie KBN/MIR pt. „Opracowanie
metod rehabilitacji zasobów rybnych oraz zasad ich ochrony w polskiej
strefie przybrzeżnej Bałtyku”. Tytuł zadania: nr 7c. Maszynopis
SMIOUG/MIR: s 1-94.
Pelczarski
W., Skóra K.E., Arciszewski B., Cytawa S. 1998/99. Program odtworzenia
zasobów rybnych Zatoki Puckiej. 28/ZW/98 dla Komunalnego Związku Gmin
we Władysławowie: s 1-30.
|